Jacek Żemantowski był wybitnym dziennikarzem oraz aktywnym działaczem sportowym, który swą pasję łączył z profesjonalnym podejściem do pracy. Urodził się 18 lutego 1939 roku w Stalowej Woli, gdzie rozpoczęła się jego niesamowita historia życia i kariery.
Przez wiele lat był obecny na polskiej scenie medialnej, angażując się w różnorodne projekty związane z szerzeniem wiedzy sportowej.
Niestety, 4 czerwca 2002 roku w Warszawie zakończył się jego żywot, pozostawiając za sobą bogaty dorobek oraz wspomnienia w sercach tych, którzy go znali.
Życiorys
Lata dzieciństwa oraz młodzieńcze doświadczenia Jacek Żemantowski spędził w Radomiu. W roku 1956 uzyskał tytuł absolwenta Liceum Ogólnokształcącego im. Klementa Gottwalda w Warszawie.
Od wczesnych lat jego aktywność sportowa była różnorodna, jednak największe osiągnięcia odnosił w dwóch dyscyplinach: szermierce oraz szachach. W 1954 roku zdobył swój pierwszy medal, zdobywając z drużyną DWP Warszawa drugą lokatę na drużynowych mistrzostwach Polski w szachach. Dalsze sukcesy nastąpiły w barwach sekcji szermierki AZS AWF Warszawa, gdzie został mistrzem Warszawy w szpadzie w 1961 roku, a także brązowym medalistą Letniej Uniwersjady w Budapeszcie w 1965 roku. Dodatkowo, zdobył siedem medali na drużynowych mistrzostwach Polski we florecie i szpadzie.
W 1958 roku zadebiutował jako dziennikarz. Ukończenie studiów na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego przypieczętował w 1961 roku. W pięć lat później, w 1966 roku, rozpoczął pracę jako prezenter w redakcji sportowej TVP, kontynuując tę współpracę z przerwami aż do 1984 roku. Jego praca w dziennikarstwie przyniosła mu uznanie, czego dowodem są dwukrotne nagrody „Złotego Ekranu” (w latach 1968 i 1976) czy „Złotego Pióra” (1964 i 1974). Współpracował z wieloma redakcjami sportowymi, takimi jak „Express Wieczorny”, „Sztandar Młodych”, „Razem” czy „Lekkoatletyka”, a także redagował „Sportowca” przez ponad dekadę. Był również scenarzystą i współrealizatorem trzech filmów dokumentalnych o tematyce sportowej, m.in. z Tomaszem Hopferem.
W latach 1988–2000, przez trzy kadencje z rzędu, zajmował stanowisko prezesa Polskiego Związku Szachowego. Aktywnie przyczynił się do rozwoju polskich szachów, będąc twórcą oraz dyrektorem „Akademii szachowej”. W jego wkład w rozwój tej dyscypliny wpisują się również cykliczne turnieje „Wakacje z szachami” oraz „Królewski Gambit Radomia”, które nazwane zostały jego imieniem. Dodatkowo, w latach 1998–2000 sprawował funkcję prezydenta Strefy Wschodnioeuropejskiej FIDE, a w 1995 roku został odznaczony tytułem Honorowego Członka PZSzach.
Zmarł nagle w wieku 63 lat, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii polskiego sportu i dziennikarstwa.
Przypisy
- Znani absolwenci szkoły. liceumgottwalda.pl.tl. [dostęp 25.07.2019 r.]
- Zarys historii szachów w Polsce (autor opracowania: Andrzej Filipowicz).
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Agnieszka Kluk-Kochańska | Jakub Janiszewski | Jakub Socha | Wacław Pintal | Edward DurdaOceń: Jacek Żemantowski