Zenon Martynowicz, urodzony 14 grudnia 1880 roku w Rozwadowie, był znanym polskim farmaceutą oraz chemikiem. Jego wkład w dziedzinę farmacji był nieoceniony, a jego prace naukowe zapisały się na trwale w historii nauki w Polsce.
Zmarł 23 sierpnia 1935 roku w Otwocku, pozostawiając po sobie spuściznę, która inspiruje wielu współczesnych specjalistów oraz pasjonatów chemii i farmacji.
Życiorys
Zenon Martynowicz urodził się w rodzinie Jana, który był notariuszem, oraz Eleonory z rodu Sługockich. Po ukończeniu szkoły średniej zdecydował się na studia farmaceutyczne, które zakończył w 1904 roku, uzyskując tytuł magistra. Następnie udał się do Wiednia, gdzie uczestniczył w wykładach renomowanych profesorów, takich jak Adolf Liebena, Rudolf Wegscheider, Zdenko Skraup, Sigmund Exner oraz Richard Wettstein.
W 1906 roku Martynowicz wrócił do Polski, gdzie rozpoczął pracę na Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie. Tam miał zaszczyt pracować pod okiem prof. Bronisława Radziszewskiego, a w 1910 roku uzyskał tytuł doktora filozofii. Funkcję asystenta pełnił do 1912 roku. W tym samym roku objął stanowisko adiunkta w państwowym Zakładzie Chemiczno-Farmaceutycznym w Wiedniu.
Po zakończeniu I wojny światowej, w roku 1918, brał udział w powołaniu do życia Państwowego Instytutu Farmaceutycznego w Warszawie, gdzie początkowo pełnił rolę wicedyrektora. W 1922 roku znalazł się również w komitecie założycielskim Obywatelskiego Komitetu Obrony Przeciwgazowej. Od 1922 roku pełnił funkcję wicedyrektora, a od 1926 do 1935 roku był dyrektorem Chemicznego Instytutu Badawczego.
W swojej karierze Martynowicz intensywnie angażował się w działalność na rzecz obrony przeciwgazowej i powietrznej, działając w władzach Towarzystwa Obrony Przeciwgazowej oraz Ligi Obrony Powietrznej Państwa. W 1927 roku te dwa stowarzyszenia zostały połączone w Ligę Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, w której zasiadł w zarządzie głównym. Za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w dniu 3 maja 1928 roku.
Po zakończeniu działalności zawodowej, Zenon Martynowicz znalazł swój spoczynek na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze oznaczonej numerem 125-1-3.
Przypisy
- Prof. dr KazimierzP.K. Kling, Ś. p. Dr. Zenon Martynowicz. Dyrektor Chemicznego Instytutu Badawczego, Warszawa 1935 [dostęp 27.05.2022 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: ZENON MARTYNOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 23.09.2018 r.]
- Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15.05.1928 r.
- M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 175 „za zasługi dla rozwoju przemysłu chemicznego w Polsce”.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Jerzy Kwieciński | Tomasz Czajka | Stefan Wiktor | Witold Stanisław SzyszkowskiOceń: Zenon Martynowicz