Eugeniusz Zenon Zagłoba-Kaniowski był postacią ważną w historii Wojska Polskiego. Urodził się 17 września 1890 roku w Rozwadowie, a swoją karierę wojskową kontynuował aż do momentu, gdy stał się majorem piechoty.
Jego działalność zakończyła się 30 stycznia 1970 roku, kiedy to zmarł w Krakowie. W ciągu swojego życia odegrał znaczącą rolę w ramach polskich sił zbrojnych.
Życiorys
Urodziny Eugeniusza Zagłoby-Kaniowskiego miały miejsce w Rozwadowie, wówczas częścią powiatu tarnobrzeskiego, przynależącego do Królestwa Galicji i Lodomerii. Pochodził z rodziny Stanisława i Julii z Grabowskich, a jego historia rodzinna jest ulokowana w kontekście tamtej epoki. Był starszym bratem Romana, który żył w latach 1893–1965 i był legionista, a także majorem piechoty Wojska Polskiego.
W czasie I wojny światowej brał udział w walkach w ramach cesarskiej i królewskiej Armii, gdzie jego jednostką macierzystą był 4 Tyrolski Pułk Strzelców Cesarskich. Odznaczył się tym, że w dniu 1 stycznia 1916 roku awansował na stopień podporucznika, co miało miejsce w korpusie oficerów rezerwy.
W dniu 19 sierpnia 1920 roku został potwierdzony w stopniu kapitana, z datą 1 kwietnia 1920, jako część grupy oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Wówczas pełnił służbę w Dowództwie Placu w Bielsku. Swoje obowiązki w Dowództwie 7 Dywizji Piechoty rozpoczął już 1 czerwca 1921 roku, a jego jednostką macierzystą był 27 Pułk Piechoty. Z kolei 3 maja 1922 roku, po weryfikacji, uzyskał stopień kapitana z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919 roku, zajmując 293. lokatę w korpusie oficerów piechoty, pozostając w 27 pp.
Później, Eugeniusz został przeniesiony do 25 Pułku Piechoty z siedzibą w Piotrkowie, gdzie był przypisany do 7 Dywizji Piechoty jako II oficer sztabu. 1 grudnia 1924 roku, jego awans na majora, z starszeństwem na 15 sierpnia 1924 roku, czynił go 87. w korpusie oficerów piechoty. Wkrótce po tym, przeszedł do 39 Pułku Piechoty w Jarosławiu, a później do 27 Pułku Piechoty w Częstochowie, obejmując funkcję dowódcy II batalionu. W sierpniu 1926 roku jego kariera zawodowa skupiła się na roli kwatermistrza, a następnie w listopadzie 1927 roku przeniesiono go do 77 Pułku Piechoty w Lidzie na dowódcę I batalionu. W czerwcu 1930 roku zmienił swoje obowiązki na kwatermistrza, jednak już we wrześniu tego samego roku został mianowany komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień w Tarnowskich Górach.
W roku 1938 Eugeniusz Zagłoba-Kaniowski przeszedł w stan spoczynku. Jego życie zakończyło się 30 stycznia 1970 roku, kiedy to zmarł w Krakowie. Ostatnie chwile spędził w tym mieście, gdzie znalazł wieczny spoczynek na cmentarzu Rakowickim.
Ordery i odznaczenia
Eugeniusz Zagłoba-Kaniowski został odznaczony licznymi medalami i wyróżnieniami, które świadczą o jego zasługach oraz poświęceniu dla służby wojskowej. Wśród jego najważniejszych odznaczeń znajdują się:
- Krzyż Walecznych,
- Złoty Krzyż Zasługi po raz pierwszy,
- Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi – 1938 „za całokształt zasług w służbie wojskowej”,
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
- Krzyż Wojskowy Karola.
Przypisy
- Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. [dostęp 01.12.2020 r.]
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11.11.1938 r., s. 29.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28.01.1931 r., s. 12.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18.06.1930 r., s. 222.
- Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 25.08.1926 r., s. 282.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31.10.1927 r., s. 297.
- Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 91, 175.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17.12.1924 r., s. 734.
- Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 222, 350.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25.08.1920 r., s. 772.
- Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 42.
- Spis oficerów 1921 ↓, s. 100, 680.
- Ranglisten 1918 ↓, s. 280, 826.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26.01.1934 r., s. 24, 31.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23.03.1932 r., s. 265.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Bronisław Jakubowski | Feliks Borecki | Jerzy Bondorowski | Jerzy GotowałaOceń: Eugeniusz Zagłoba-Kaniowski