Grzegorz Rosiński

---

Życiorys

Grzegorz Rosiński, utalentowany artysta komiksowy, ukończył Liceum Sztuk Plastycznych, a następnie podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Swoje umiejętności w zakresie ilustracji książkowych doskonalił pod okiem Jana Marcina Szancera. Już od 1968 roku rozpoczął swoją przygodę z rysowaniem komiksów, której efektem były takie tytuły jak Kapitan Żbik, Legendy Polskie, a także historie opublikowane w Relaksie i magazynie Alfa.

W 1976 roku Rosiński nauczył się rysować komiksy o Thorgalu we współpracy z Jeanem Van Hammem. W trakcie pracy dla belgijskiego wydawnictwa artysta najpierw pozostawał w Polsce, jednak w 1982 roku zdecydował się na stałą przeprowadzkę do Belgii. Pierwsza część sagi o Thorgalu, zatytułowana Zdradzona czarodziejka, zadebiutowała 22 maja 1977 roku w belgijskim czasopiśmie komiksowym „Tintin”. Premierowy album Thorgala ukazał się w 1980 roku, i od tego czasu seria zdobyła ogromną popularność, będąc jednym z największych osiągnięć europejskiego komiksu.

Na początku publikacji Thorgala ukazywały się średnio trzy albumy co dwa lata, jednak z biegiem lat ta częstotliwość uległa zmianie, osiągając około jednego albumu rocznie.

W 1980 roku Rosiński wraz z André-Paulem Duchâteau stworzył serię science-fiction pt. Hans, w Polsce znaną jako Yans. Z kolei po szóstym odcinku cyklu, w 1992 roku, rysowanie przejął inny polski artysta, Zbigniew Kasprzak, który tworzył pod pseudonimem „Kas” w Belgii.

W 1987 roku twórca i Van Hamme zaprezentowali nagradzaną, czarno-białą opowieść pt. Szninkiel, która w latach 2001-2002 została powtórnie wydana w trzech tomach z kolorowymi ilustracjami. Kolejnym ważnym momentem w jego karierze było wydanie w 1992 roku pierwszej z czterech części serii Skarga Utraconych Ziem, do której scenariusz przygotował Jean Dufaux.

W 2001 roku artysta zaprezentował jednoczęściowy komiks Western, stworzony we współpracy z Van Hamme’em. Komiks zyskał ogromny rozgłos dzięki innowacyjnemu stylowi, w którym Rosiński przeszedł od tradycyjnego rysunku do koloru bezpośredniego, co ukazało jego umiejętności malarskie. W kolejnej publikacji, Zemście hrabiego Skarbka (2003, scenariusz Yves Sente), Rosiński zrezygnował z konturu, tworząc plansze przypominające obrazy, co nie spotkało się jednak z tak entuzjastycznym przyjęciem jak Western, ponieważ fani przywykli do klasycznego, realistycznego stylu artysty.

Rosiński jest laureatem wielu nagród w dziedzinie komiksu. Ostatnio uhonorowano go Grand Prix Saint-Michel oraz Grand Prix Albert Uderzo, które zdobył na festiwalach komiksowych za całokształt swojej twórczości. 8 września 2006 roku odebrał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski od polskiej ambasady w Bernie, przyznany za wybitne osiągnięcia artystyczne oraz zasługi dla kultury polskiej. Następnie, podczas Międzynarodowego Festiwalu Komiksu w Łodzi w 2007 roku, otrzymał srebrny medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2010 roku został odznaczony belgijskim Orderem Leopolda II.

Obecnie artysta mieszka w Burgdorfie w Szwajcarii.

Życie prywatne

Grzegorz Rosiński miał u boku żonę Kazimierę, która odeszła w 2009 roku. Artysta jest ojcem trojga dzieci: syna Piotra, który obecnie osiedlił się w Paryżu oraz córki Barbary, mieszającej w Brukseli. Niestety, Zofia, jego córka, zmarła w 2020 roku po długotrwałej i ciężkiej chorobie.

Publikacje

Kapitan Żbik

Twórczość Grzegorza Rosińskiego obejmuje różnorodne tytuły, które na stałe wpisały się w historię polskiego komiksu. Wśród nich znalazły się:

• Diadem Tamary (1968),
• Tajemnica ikony (1969),
• Zapalniczka z pozytywką (1970),
• Spotkanie w „Kukerite” (1970),
• Podwójny mat (1970),
• Porwanie (1970),
• Błękitna serpentyna (1970),
• Czarna Nefretete (1970),
• Człowiek za burtą (1971),
• Gotycka komnata (1971),
• Skoda TW 6163 (1972).

Pilot śmigłowca

Grzegorz współpracował z Witoldem Jarkowskim nad szeregiem inspirujących fabuł:

• Na ratunek (1974),
• Egzamin (1975),
• Zejście z trasy (1975),
• W śnieżnych zamieciach (1976),
• Dramatyczne chwile (1976).

Komiksy w magazynie Relax

Nie można zapomnieć o jego wkładzie w komiksy publikowane w miesięczniku Relax, które zyskały dużą popularność. Wymienić tu warto:

• Dziewięciu z nieba, scen. Majewski, Relax #1, 1976,
• Klęska Wikinga, scen. Moczulski, Relax #3, 1976,
• Zasadzka, scen. Moczulski, Relax #4, 1977,
• Bolesławowe słupy, scen. Moczulski, #5, 1977,
• Zdrada, scen. Moczulski, Relax #7, 1977, (6 stron),
• Najdłuższa podróż, odc. 1, tekst Rian Asars (Andrzej Sawicki i Ryszard Siwanowicz), Relax #6, 1977, (6 stron),
• Najdłuższa podróż, odc. 2, tekst Rian Asars, Relax #7, 1977, (6 stron),
• Najdłuższa podróż, odc. 3, tekst Rian Asars, Relax #8, 1977, (5 stron),
• Najdłuższa podróż, odc. 4, tekst Rian Asars, Relax #9, 1977, (5 stron),
• Najdłuższa podróż, odc. 5, tekst Rian Asars, Relax #10, 1977, (5 stron),
• Najdłuższa podróż, odc. 6, tekst Rian Asars, Relax #11, 1977, (5 stron),
• Syn burzy, fragment albumu „Thorgal: Zdradzona czarodziejka”, scen. Jean Van Hamme, Relax #19, 6/1978, (6 stron),
• Pierścienie Frei, fragment albumu „Thorgal: Zdradzona czarodziejka”, scen. Jean Van Hamme, Relax #20, 7/1978, (6 stron),
• Święto Joll, fragment albumu „Thorgal: Zdradzona czarodziejka”, scen. Jean Van Hamme, Relax #21, 8/1978, (6 stron),
• Baaldowie, fragment albumu „Thorgal: Zdradzona czarodziejka”, scen. Jean Van Hamme, Relax #22, 9/1978, (6 stron),
• Drakkar z lodu, fragment albumu „Thorgal: Zdradzona czarodziejka”, scen. Jean Van Hamme, Relax #23, 10/1978, (6 stron),
• Przybysze, scen. Kurta, Relax #27, 1980, (4 strony),
• Pojedynek, scen. Weinfeld, Relax #30, 1981, (8 stron).

Legendarna historia Polski

Rosiński przyczynił się również do publikacji legend polskich słowami Barbary Seidler, takich jak:

• O Smoku Wawelskim i królewnie Wandzie (1974),
• Opowieść o Popielu i myszach (1977),
• O Piaście Kołodzieju (1977).

Thorgal

Jednym z tych dzieł, które zyskały międzynarodowe uznanie, jest jego kultowa seria „Thorgal” stworzona w kooperacji z Jeanem Van Hamme. Niektóre tomy serii obejmują:

• Zdradzona czarodziejka (La Magicienne trahie, 1980) KAW 1988; Egmont Polska 2004,
• Wyspa lodowych mórz (L’Ile des Mers gelées, 1980) KAW 1988 jako Wyspa wśród lodów; Egmont Polska 2004,
• Trzech starców z krainy Aran (Les trois vieillards du pays ďAran, 1981) KAW 1989 jako Nad jeziorem bez dna; Egmont Polska 2000,
• Czarna galera (La Galère noire, 1982) Orbita 1990; Egmont Polska 2001,
• Ponad krainą cieni (Au-delà des ombres, 1983) Orbita 1990; Egmont Polska 2001,
• Upadek Brek Zarith (La chute de Brek Zarith, 1984) Orbita 1991 jako Upadek Brek Zaritha; Egmont Polska 2001,
• Gwiezdne dziecko (Ľenfant des étoiles,1985) Orbita 1989; Egmont Polska 2004,
• Alinoe (Alinoë, 1985) Orbita 1989; Egmont Polska 2002,
• Łucznicy (Les archers, 1985) Orbita 1989; Egmont Polska 2002,
• Kraina Qa (Le pays Qâ, 1986) Orbita 1989; Egmont Polska 2002,
• Oczy Tanatloca (Les yeux de Tanatloc, 1986) Orbita 1989; Egmont Polska 2002,
• Miasto zaginionego boga (La cité du dieu perdu, 1987) Orbita 1990; Egmont Polska 2003,
• Między Ziemią a światłem (Entre terre et lumière, 1988) Orbita 1990; Egmont Polska 2003,
• Aaricia (Aaricia, 1989) Orbita 1990; Egmont Polska 2003,
• Władca gór (Le maître des montagnes, 1989) Orbita 1990; Egmont Polska 2003,
• Wilczyca (Louve, 1990) Orbita 1990; Egmont Polska 2003,
• Strażniczka kluczy (La gardienne des clés, 1991) Egmont Polska 2000,
• Słoneczny miecz (Ľépée-soleil, 1992) Egmont Polska 2001,
• Niewidzialna forteca (La forteresse invisible, 1993) Egmont Polska 2001,
• Piętno wygnańców (La marque des bannis, 1994) Egmont Polska 1999,
• Korona Ogotaia (La couronne ďOgotaï, 1995) Egmont Polska 1999,
• Giganci (Géants, 1996) Egmont Polska 2000,
• Klatka (Le Cage, 1997) Egmont Polska 2000,
• Arachnea (Arachnéa, 1999) Egmont Polska 2000,
• Błękitna zaraza (Le Mal bleu, 1999) Egmont Polska 2001,
• Królestwo pod piaskiem (Le Royaume sous le Sable, 2001) Egmont Polska 2002,
• Barbarzyńca (La Barbare, 2002) Egmont Polska 2003,
• Kriss de Valnor (Kriss de Valnor, 2004) Egmont Polska 2004,
• Ofiara (Le sacrifice, 2006) Egmont Polska 2006,
• Ja, Jolan (Moi, Jolan, 2007) Egmont Polska 2007,
• Tarcza Thora (Le bouclier de Thor, 2008), Egmont Polska 2008,
• Bitwa o Asgard (Le bataille d’Asgard, 2010), Egmont Polska 2010,
• Statek miecz (Le Bateau-sabre, 2011) Egmont Polska 2011,
• Kah-Aniel (Kah-Aniel, 2013) Egmont Polska 2013,
• Szkarłatny ogień (Le feu écarlate, 2016) Egmont Polska 2016.

Yans

Seria „Yans”, przy której Grzegorz współpracował z André-Paulem Duchâteau, to kolejny istotny wkład w świat komiksowej narracji:

• Ostatnia wyspa (La dernière île, 1983) w Komiks – Fantastyka 1, 1988; Egmont Polska 2002,
• Więzień wieczności (Le prisonnier de ľeternite, 1985) w Komiks – Fantastyka 3, 1988; Egmont Polska 2003,
• Mutanci z Xanai (Les mutants de Xanaia, 1986) w Komiks – Fantastyka 4, 1988; Egmont Polska 2003,
• Gladiatorzy (Les Gladiateurs, 1988) w Komiks – Fantastyka 1, 1989; Egmont Polska 2005,
• Prawo Ardelii (La loi de ďArdélia, 1990) w Komiks – Fantastyka 2, 1990; Egmont Polska 2006.

Skarga Utraconych Ziem

Warto również wspomnieć o serii „Skarga Utraconych Ziem”, do której scenariusz napisał Jean Dufaux:

• Sioban (Sioban, 1993) Egmont 2000,
• Blackmore (Blackmore, 1994) Egmont 2000,
• Pani Gerfaut (Dame Gerfaut, 1996) Egmont 2001,
• Kyle z Klanach (Kyle of Klanach, 1998) Egmont 2001.

Seria ta doczekała się wydania zbiorczego w 2009 roku przez Egmont Polska.

Zemsta hrabiego Skarbka

Kolejne znane dzieła to „Zemsta hrabiego Skarbka”, za której scenariusz odpowiada Yves Sente:

• Złote ręce (Deux mains ďor, 2004) Egmont 2004,
• Serce z brązu (Coeur de bronze, 2005) Egmont 2005.

Inne komiksy

Rosiński ma na swoim koncie również inne komiksy, które są godne uwagi, zaliczając między innymi:

• Od Walii do Brazylii (1975),
• Najdłuższa podróż (1980) w albumie „Vahanara”, scenariusz: Rian Asars (Andrzej Sawicki i Ryszard Siwanowicz),
• Przybysze (1982); w albumie „Ogień nad Tajgą”, scenariusz: Henryk Kurta,
• Szninkiel (Le grand pouvoir du Schninkel, 1987; trzyczęściowa pokolorowana reedycja: 2001–2002), scenariusz: Jean Van Hamme; Orbita 1988,
• Wyprawa (1988) w magazynie „Komiks-fantastyka”,
• Fantastyczna podróż: Wyspa przypływów i inne opowieści (La Crisiere fantastiqie: L’ile des marees, 1987–1988), scenariusz: Mythic; Egmont Polska 2008,
• Western (2001); scenariusz: Jean Van Hamme; Egmont Polska 2001.

---

Oceń: Grzegorz Rosiński

---